υπεροπλήεις

-εσσα, -εν, Α

(επικ. τ.) ὑπέροπλος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Επικ. τ. τού ὑπέροπλος, κατά τα επίθ. σε -εις (βλ. λ. -όεις), πρβλ. πολεμήεις. Το επίθ. απαντά μόνο στον τ. τού υπερθ. βαθμού ὑπεροπληέστατος].